Van Baños, Ecuador tot Puno, Zuid-Peru
Door: Peter
Blijf op de hoogte en volg Peter
20 Februari 2013 | Peru, Puno
In Baños verbleef ik in een geweldig hostel (plantas y blanco hostal). Ze hadden 3 gebouwen, met kampvuurplaatsen, sauna, zwembad, dakterras, hangmatten en super chille mensen. Dit alles voor slechts 6 dollar, wat omgerekend zo’n 4 euro 80 is! De eerste dag heb ik het overdag rustigaan gedaan. ‘s avonds ben ik eerst naar de thermal baths gegaan en daarna ben ik gaan stappen met onderandere Gustavo, Marlou, Courtney, Carolina, Freek en Wes. De avond was erg gezellig maar tegen het eind van de avond begon ik me niet lekker te voelen en ben naar huis gegaan. Vervolgens was ik 3 dagen goed ziek. Griep, buikkrampen en beroerd! Erg balen, want Baños is de adrenaline stad van ecuador. Dus veel wildwater raften, bunjee jumping, paragliding, abzeilen in een watervallen e.d. Allemaal super toffe dingen die ik graag had willen doen. Alleen kon dit niet door die stomme griep. Toen ik me weer wat beter begon te voelen heb ik uiteindelijk met 2 anderen een mountainbike gehuurd en zijn we naar de stad Puyo gefietst. Dit was een route langs allerlei watervallen. We hoorden dat dit ongeveer 3 uur zou duren en niet zo moeilijk zou zijn. Dus een prima activiteit om te doen als je nog niet 100% bent.
De route was fantastisch, je fietste grotendeels naar beneden langs een mooie rivier met veel mooie watervallen. Echter bleek na 3 uur rustig aan doen, dat de stad wat verder bleek dan gedacht. En ook niet meer alleen maar naar beneden ging. Uiteindelijk hebben we 70 km gefietst en 1000 km afgedaald. Het was super slopend en een grote beproeving, maar na 7 uur habben we het dan eindelijk gered! We waren in de stad Puyo. Deze stad ligt aan de rand van de Amazone en het was erg leuk om de veranderingen van de natuur te zien. Van een echt Andes landschap tot het tropisch regenwoud. Na een foto gemaakt te hebben bij de bus terminal, als bewijs, namen we de bus terug. Deze deed er 1,5 uur over! Wat ook weer aangeeft wat voor een afstand we afgelegd hadden! Erg mooie ervaring, maar zeer heftig gezien de omstandigheden!
Blijkbaar had ik tijdens het fietsen alles eruit gezweet, want de volgende dag voelde ik me al weer veel beter. Alleen een wateractiviteit leek me nog niet zo slim.. Na wat twijvelen besloot ik dan maar om verder te gaan. De groep leuke mensen ging ook weer verder en ik bedacht me dat er in Peru of Bolivia ook nog genoeg bergen waren waar je dit soort activiteit kan doen. Dus ik ging samen met Courtney verder naar Riobamba. Vanuit deze stad zou een trein vertrekken richting het zuiden door een prachtig berglandschap. Echter toen we in Riobamba in het treinstation aankwamen, bleek dat door werkzaamheden de trein niet vertrok vanuit Riobamba, maar vanuit Alausi. Hierdoor moesten we weer terug naar de busterminal en nog eens 3 uur met de bus.
Alausi was een mooi klein treinplaatsje, met een opvallend grote begraafplaats en een mega jezus. Hier konden we de volgende dag op de trein stappen. Na hoge verwachtingen en de tegenslag van de kortere route, was de aanblik van een trein vol 60, 70 jarige megatouristen weer even iets onverwachts. Maar toen de trein eenmaal vertrok was dit snel vergeten. De rit was prachtig en de trein ging zigzaggend naar beneden. Toen we beneden bij het eindstation aankwamen stond er ons een verschikkelijk aanbeeld te wachten. Zo’n 20 locals stonden op een podium een locale dans uit te voeren, maar op zo’n manier dat het overduidelijk puur voor de touristen was. Ze stonden allemaal met hun gezicht naar de trein gericht en hadden het zo verschikkelijk nep naar hun zin, dat je er bijna niet naar kon kijken. Onze mede reizigers vonden het allemaal echter prachtig!
Na in dit plaatsje een leuk museum bezocht te hebben en genoten te hebben van de mooie vallei, ging de trein weer terug omhoog. Tijdens deze rit ontspoorde de trein! Met 1 wiel was hij van de rails afgeslagen, dit was even schrikken als je je op een riggel van een hoge helling bevindt. Echter na 20 minuten was het wiel weer op het spoor geplaatst en konden we onze weg vervolgen. Na de erg mooie rit, waren we weer terug in Alausi. Na wat gegeten te hebben en veel gelach over de gehele treinrit, namen we de bus naar Cuenca. In Cuenca ontmoeten we 2 vrienden vanuit Baños.
Cuenca was, samen met Cartagena, voor mij de mooiste grote stad die ik tot nu toe in Zuid-Amerika ben tegen gekomen. Het centrum was erg mooi coloniaal, de mensen hadden een erg westerse/moderne kleding. Een soort hipster cultuur hing er. Door de stad stroomde een super mooie rivier met langs de gehele rivier een super groen park. Echt relaxed om in rond te lopen! De 2e dag zijn we naar het national park Cajas gegaan. Dit is een park gelegen om 4000 meter hoogte met zeer bijzondere fauna! De hike die we deden bracht ons na een serieuse klim boven op een berg. Daar hadden we een geweldig uitzicht over het park, met alle mooie meren, bergen en andere natuur. We hadden erg veel mazzel met het weer. Dit was op het moment dat we boven waren erg zonnig, met hier en daar een wolk. Dit was 1 van mijn mooiste uitzichten in Ecuador!
Na boven op de berg geluched te hebben, begonnen we aan onze afdaling. En na totaal zo’n 5 uur waren we weer terug bij de ingang.
De volgende dag heb ik weer van de stad genoten en was er s avonds life muziek in mijn hostel. Na een zeer slechte 1e band, waren de 2e en 3e super gaaf! De volgende dag heb ik het modern museum bezocht en een argologische inca ruine en die avond had ik mijn bus naar Mancora, Peru.
Ik moest een gecombineerde ticket kopen, wat betekende dat je bij de grens over moest stappen op een Peruviaanse bus. Toen ik bij de grens werd wakkergemaakt om van bus te wisselen pakte ik mijn tas en viel het me op dat mijn tas open was. Na rond mijn stoel gekeken te hebben en te concluderen dat er niks was uitgevallen, ging ik naar de migratiedienst en stapte ik in mijn andere bus. Toen realiseerde ik me dat ik mijn tas helemaal niet open had gehad in de bus, dus ik ging mijn tas doorzoeken tot ik tot de klote conclusie kwam dat mijn camera was gejat! Ontzettend balen! Just het enige voorwerp wat onvervangbaar is voor je reis! Gelukkig had ik wel de meeste foto´s gebackuped en was ik alleen alle foto´s kwijt vanaf Baños. Nog steeds heel shit, maar gelukkig niet alles!
Toen ik in het hostel in Mancora aankwam, om 6 uur ´s ochtends wist ik niet waar ik terecht gekomen was. In het hostel werd nog steeds zeer hard muziek gedraaid en liepen er veel dronken feestgangers rond. Ik dacht: in wat voorn extreem partyhostel ben ik terecht gekomen. Dit wordt weinig slaap, dacht ik. Gelukkig bleek het de Full-Moon party te zijn, wat dus slechts 1x per maand plaats vind. Helaas had ik dit dus net gemist...
Maar goed. Marcora is een strandplaats, en het surfers paradijs van Peru, dus ik heb mijn dagen daar op het strand door gebracht. Veel gelezen, naar de surfers gekeken en s avonds gefeest in het dorpje. Dus Frank, op jou advies een paar dagen vlink gerelaxed. Vervolgens ben ik naar Chiclayo gegaan.
In het noorden van peru zijn veel tempels en ruines van pre-inca stammen. Vanuit Chiclayo kan je naar verschillende argologische sites en er is een zeer goed muzeum over deze stammen. Ook moest ik opzoek naar een nieuwe camera, want na meerdere keren de busmaatschappij gebelt te hebben, zonder resultaat, had ik mijn camera opgegeven. Na veel zoeken op internet naar camera`s heb ik uiteindelijk een zeer goede en fijne camera gekocht/gekregen. Mijn ouders hebben mij financieel geholpen door hem als vroegtijdig verjaardag cadeau te geven. Bedankt pap en mam!
Nu ik weer fotos kon maken kon ik naar de argologische sites. Ik ben naar Tucumbe gegaan, waar zich oude piramides van de Mochica bevolking bevinden. Hier heb ik rond gelopen en een stuk geklommen naar een uitzichtpunt. Tijdens de wandeling was ik steeds opzoek naar deze piramides, echter na een tijd realiseerde ik me dat de zandbulten die je overal zag de restanten waren van de vroegere piramides. Ik had meer een soort maya of egyptische piramides verwacht, dus dat viel een beetje tegen. Al was het bijzonder om in een bijna woestijnachtige omgeving te lopen. Dit was weer een compleet nieuwe omgeving dan ik in Ecuador of Colombia had gezien. Vervolgens ben ik naar Museo Tumbas Reales de Sipan gegaan. Ik heb hier veel geleerd over de geschidenis en cultuur van de mochica. Erg interressant!
Deze avond ben ik naar Huanchaco gegaan. Dit is een klein strandplaatsje net buiten Trujillo. Hier liep ik weer Madison en Georgia tegen het lijf, die ik in Noord Colombia heb leren kennen en steeds weer tegen kom. Rond Trujillo zijn ook 2 goede argeologische sites van de Mochica te vinden.
Na de eerste dag met een stufplank gekloot te hebben, ben ik de tweede dag naar de site met Huaca del sol y Huaca del luna gegaan. Dit zijn oude tempels. Hier kreeg je een rondleiding met een gids. Wat je hier te zien kreeg was veel interessanter dan in Tucumbe. Je zag hier oude muur schilderingen, die goed in tact waren. Je voelde hier echt de kolosaalheid van het bouwwerk. En steeds vraag je je in je hoofd af hoe ze dit ooit hebben kunnen bouwen in die tijd!
De site was slechts 20 jaar geleden ontdekt, dus er was nog veel argeologische activiteit rond de site. De zonne tempel konden we niet bezoeken door deze werkzaamheden, maar de maan tempel gaf al genoeg stof voor 1 dag. Kortom erg bijzonder en interressant.
Op mijn terug weg naar Huanchaco stopte ik in Trujillo om daar te lunchen en rond de stad te lopen. Deze stad had een erg mooi coloniaal centrum. Ook moest ik weer het volgende deel van de boekenserie die ik lees zien te vinden. Dus na veel rond slenteren en veel boekenwinkels bezocht heb ik hem weer gevonden.
De volgende dag ben ik weer naar een site gagaan, genaamd Chan Chan. Dit was een gigantische stad van de mochica. Erg goed intact en erg interressant. Hier liep ik Domenic tegen het lijf, die ik in Playa Blanca en baños had ontmoet. Weer erg toevallig en leuk om zijn verhalen te horen.
Vervolgens ben ik naar Huaraz gegaan. Dit was even een grote overgang. Van de droge warme woestijn, naar de koude hooggebergten midden in het regenseizoen. Huaraz bevind zich op iets meer dan 3000 meter hoogte. Dus weer even acclimatiseren en alle warme kleren in mijn backpack waren weer nodig. Rond Huaraz heb je twee bergketens met fatastisch besneeuwde bergtoppen. Ik had het plan om met Tom de hike naar laguna 69 in Cordillera Blanca te maken. Een half uur later ging het gehele hostel met ons mee. In totaal met zn 7en. Erg gezellig, al was de hike wel heel intens. We begonnen op een hoogte van 3850 meter hoogte. Voor het meer moesten we tot een hoogte van 4600 meter klimmen.
De dag begon met regen. De eerste 1,5 uur liepen we door de regen, maar daarna werd het droog en tegen de middag kwam er blauwe openingen in de lucht en konden we de bergtoppen zien. Adembenemend mooi!
Al is dat adembenemend letterlijk. Tijdens het klimmen ging je hart te keer als een malle en was je half aan het hyperventileren! We liepen eerst door een dal, daarna klommen we naar over een berg heen en liepen weer door een dal en de laatste en meest zware klim bracht ons bij het absurd lichtblauwe en prachtige meer. Op de achtergrond bevonden zich de besneeuwde bergen! Fantastisch! In totaal was het 7 uur lopen. En 2 mensen hebben het door hoogteziekte niet gered, maar uiteindelijk zaten we weer allemaal in de bus en waren compleet gesloopt en voldaan!
Een van mijn dingen die ik in Zuid-Amerika wou zien was het carnaval. Na wat zoeken op het internet kwam ik erachter dat dit niet overal in peru groots gevierd word. Het wordt slechts in 4 plaatsen groots gevierd, waarvan ik er al 2 was gepasseerd, 1 compleet uit mijn route lag en 1 op mijn route maar nog wel ver weg.
Uiteindelijk heb ik besloten om naar Puno te gaan voor carnaval, de stad die nogal ver weg lag. Dit betekende dat ik voor het eerst moest gaan plannen en een stok achter de deur had om het een beetje sneller te doen. Dit is ook een reden dat ik nu pas weer schrijf en mijn verhaal waarschijnlijk zo lang is, dat het lezen ervan afzien is. Maar goed, alles voor het Carnaval. ;)
Mijn volgende stap was Lima, de hoofstad van Peru. Vooraf had ik zeer verschillende verhalen gehoord over deze stad. De ene vond hem geweldig en de andere zei dat je hem wel over kon slaan. In de stad had ik met Doreen een hostel in de wijk Miraflores. Deze vond ik direct al super. Het is een van de rijkste wijken van Lima, welke aand de kust ligt. Langs de hele kust loopt een klifwand. Boven op deze klif heb je een prachtig, super lang gerekt park. Hier was veel activiteit, zoals hardlopen honduitlaten en gewoon lekker picknicken. In deze wijk heb ik mijn eerste dag doorgebracht. Aan het eind van deze dag was er een hele gave zonsondergang, waar veel mensen voor naar deze parken kwamen..
De volgende dag ben ik naar het centrum van Lima gegaan. Hier was het minder. Erg hektisch en druk, met veel stinkend verkeer. Daar werd ik op een gegeven moment wel gek van! Maar ook leuke dingen gezien, zolas een awesome klooster met de meerst gave bieb die ik ooit gezien heb. Mooie pleinen, parken en China Town. Het was bijna chinees nieuwjaar, dus hier was veel gaande. Met vuurwerk en een draak op stokken! Erg leuk! Ook ligt er een argeologische site in de stad, die we ook nog bezocht hebben. Na al die sites die ik in het noorden heb gezien, was dit eigenlijk niks nieuws meer.
Onze volgende stap was Paracas. Een national park, waarin zich de Islas Ballestas bevinden. Deze worden ook wel de goedkope Galapagos genoemd. De eilanden lagen 40 minuten varen uit de kust. Het was wel een tourischtisch gebeuren met een batterij aan camera`s uit de boot, maar de hoeveelheid vogels, pìguins, zeeleeuwen en zeehonden was zo geweldig! Het was echt weer iets heel anders en heel interessant en mooi! De volgende dag lag Huacachina op onze planning.
In mijn reisgids staat Huacachina beschreven als een oase in de woestijn. Echter had ik dit figuurlijk geïnterpreteerd. Toen we aan kwamen bleek dat dit wel degelijk letterlijk te interpreteren was! Als jij je een oase in een woestijn voorstelt, zo was Huacachina. Rond om een meer was een aantal meter groen met de huizen, welke waren omsingeld met toren hoge zandduinen. Een hele mooie en bijzondere plek!
Vanuit hier heb ik een sandbuggy tour genomen en gesandbord. Dit was echt heel gaaf! De sandbuggy scheurde als een malle door de woestijn! Als een achtbaan scheurde je helling op, helling af. We kwamen zelfs een paar keer met 4 wielen los van de grond! Heerlijke adrenaline boost!
Toen we een stuk de woestijn in waren gingen we sandborden. Dit was wel even wennen. Je gewicht moest je heel anders plaatsen dan bij snowborden en het was allemaal veel trager. Wel heel gaaf en bijzonder! Al miste ik een sleeplift of gondel...Echt slopend om steeds weer de zandduin op de klimmen! Hierna zagen we de moeilijk gafe zonsondergang in de woestijn en gingen we weer terug naar Huacachina.
Die avond gingen we verder naar Arequipa, waar ik een hike naar de Canon del Colca wou doen. Dit moest een canyon zijn die 2 keer zo diep is als de Grand Canyon, Amerika. De hike was 2 dagen en iets verder dan dat ik had gedacht. Je werd om 3 uur ’s ochtends van je hostel op gepickt om vervolgens bijna 6 uur te reiden, voordat je aan de hike kon beginnen. Onderweg stopte we nog wel bij El Cruz del Condor. Hier stijgen bij de ochtend warmte Condors op. Al hadden we een half uur om condors te zien, bleven ze weg tot de laatste 5 minuten. Toen kwam er 1 over vliegen en eindelijk had ik mijn eerste condor gezien! :D
We vervolgden onze rit hierna en iets verder en ging in samen met een americaan en een gids aan de hike beginnen. Deze begon met 3 uur afdalen, in totaal 1300 meter. Dit voelde je op een gegeven moment wel in je knien! Daarna hadden we lunch en vervolgens liepen we 3 uur verder naar het kamp waar we overnachten. Omdat we met zn 2en waren zei de gids dat we ook een andere route konden nemen die iets avontuurlijker was. Nou wij dachten, prima! Avontuur is goed. Al raakte onze gids op een gegeven ogenblik verdwaald. :P Er waren in het pad wat splitsingen en hij wist niet welk hij moest nemen.
Uiteindelijk na 4 uur waren we dan toch in het dorpje. Uitgeteld hebben we nog een spelletje gespeeld, gegeten en wat gepraat met de andere groepen. Om 9 uur lagen we allemaal in ons bed, want de volgende ochten vertrokken we weer om 5 uur, nog voor het ochtendlicht. Deze dag moesten we de Canyon weer uit te klimmen, wat betekende dat je de 1300 meter omhoog moest lopen. En dit moest allemaal gebeuren voordat we konden ontbeiten! Gelukkig had ik was koekjes mee, dus ik had iig iets in mn maag. Maar de slopende klim en het fantastiche uitzicht gaven een geweldig gevoel toen we te top hadden bereikt. Het was echt geweldig om de zon de vallei binnen zien te rollen, de bergtoppen 1 voor 1 belichtend!
Na de klim die we even in 2 uur en 15 minuten hadden geklaard konden we eindelijk eten in een erg mooi plaatsje. Vervolgens hadden we met de bus nog 3 stops. Het hooste punt van de omgeving, thermal baths en een klein locaal dorpje. De thermal baths waren geweldig na 2 dagen intensief lopen!
De volgende dag vertrokken we dan naar Puno. Op tijd voor het Carnaval! De route tussen Arequipa en Puno is echt een geweldige route! Dwars door de bergen, we zagen ik weet niet hoeveel alpaca`s, sommige lama`s en drie zeldzame vicuñas. Eenmaal in Puno brachten we onze backpacks naar ons hostel en gingen de straat op, opzoek naar het carnaval. Echter na wat navraag hoorden we verschillende verhalen. De ene zei dat het nu plaats vond, de andere zei dat het afgelopen was en de ander zei dat morgen een grote carnaval dag was. Wij dus maar naar die plek waar het dezelfde dag zou moeten zijn. Er was echter niet veel te beleven. Er waren wel mensen in locale kleding, maar geen grote optocht of muziek of dans. Vooral de kinderen waren druk bezig elkaar nat te maken of een soort schuim op elkaar te schieten. Niet precies waar ik op gehoopt had.
Toen liepen we toevallig langs een winkel waar ze een carnavals optocht in puno lieten zien op tv. Daar vroegen we het nog een keer en zij zeiden dat er geen optocht meer was. Dus waren we toch te laat en is carnaval helaas aan mij voorbij gegaan..
Puno is een stad op 3860 meter hoogte. Gelegen aan het Titicaca meer. In Quechua (taal van de Inca`s) betekend dit Grijze Puma (Titi = Puma, caca= grijs). Het titicacameer is het grootste meer van Zuid-Amerika en het hoogst gelegen, bevaarbare, meer ter wereld. Een Pre-Inca stam uit de bergen is door de Inca´s op de vlucht geslagen en hebben zich op het meer gesetteld. Ze wonen daar nu nogsteeds, maar op drijvende, zelf gemaakte, rieten eilanden. Alles is van riet. De eilanden, huizen, boten en zelfs hun voedsel. Ze noemen het de banaan van het meer. Ze leven van vis, vogels, eieren van vogels en riet. Erg bijzonder om de eilanden en de bewonders te zien. Ook ben ik naar een normaal eiland gegaan, genaamd Taquille. Waar ook stammen wonen, met erg bijzondere gewoonten. Zo knipt de vrouw haar haar af, als ze gaat trouwen. Hiervan maakt ze een soort riem voor haar man. Of een man moet zeer goed mutsen en tassen kunnen weven. Als test doet de vader van de vrouw water in de muts of tas. Als het er door lekt wordt hij weg gestuurd. We hebben hier geluched en rond gelopen. Een erg mooi eiland, midden in dit bijzondere meer. Ten slotte gingen we weer terug naar Puno.
Dit was gister, dus eindelijk ben ik weer helemaal bij. Als je het tot hier gered hebt, petje af! ;) Vanavond ga ik naar Cusco, daar ontmoet ik Martijn (een vriend uit Utrecht). We gaan waarschijnlijk samen de machu pichu beklimmen, in een 5 daagse tocht. Daarna Bolivia. Dus weer mooie vooruitzichten. Ik probeer mijn volgende verhaal iets sneller te schrijven.
Groetjes!
-
20 Februari 2013 - 22:54
Peter Steenhuis:
foto`s komen weer asap. Ik ben ze eerst aan het backuppen. Ik zal dit morgen of overmorgen proberen! -
21 Februari 2013 - 11:05
Bob:
Peter! Waanzinnig verhaal, wat een avonturen...
Tsjah normaal hou ik er van om nog even ergens op in te gaan. Maar ik heb net zo veel gelezen! Ik weet niet eens meer wat ik als eerste las hahaha.
Wat hoogtepunten voor mij uit je verhaal dan: ik vond het echt tof om te lezen dat je toch weer een goede camera hebt kunnen kopen. Super van je ouders om je daarmee te helpen. Een goede camera is alles in jou situatie!
Ik vond die oase ook echt vet (ik heb ff gegoogled). Gaaf man. En je spreekt steeds over 'we'. Ben je nu steeds met Courtney overal geweest?
Verder: ik heb juist respect voor jou dat je de tijd neemt om zo'n verhaal te typen, en ons te laten weten wat je allemaal hebt gedaan! Klasse jongen. Ga zo door! -
21 Februari 2013 - 13:21
Lieveke:
Petie!! Wat een top verhaal! Kostte ff om het te lezen, maar heb er van genoten. Ik ga zeker een lijstje maken met alle mooie dingen die jij gezien hebt!! :) heel veel plezier met marty! X -
21 Februari 2013 - 15:32
Alma:
Hoi Peter. Dat waren wel twee kopjes koffie!! Je bent ondertussen wel veel afgevallen lijkt me??
Maar wat heb je weer veel meegemaakt. Maar goed dat ik niet wist dat je zo ziek was daar aan
de andere kant van de wereld. Geniet nog de komende tijd en laat ons wat vaker meegenieten.
Liefs xxx -
22 Februari 2013 - 00:13
Linda:
Lekker verhaal, klinkt goed allemaal Peet. Blijf nog maar even daar want hier vriest je kont er nog af. Alhoewel, de oud ijzer bak wordt steeds voller dus Betsie wordt ongeduldig. Wacht op je foto's en tot skypy! -
22 Februari 2013 - 14:50
Frank:
Als ik jou verhalen allemaal lees denk ik ikzou het niet allemaal kunnen,maar het is heerlijk om het allemaal te lezen vanachter mijn computer.Je bent een geweldige doorzetter! Het kan niet anders dan dat je af en toe doodmoe bent . Je bent erg sterk denk ik zo als je die griep snel te boven bent gekomen.
Vele uren lopen en dan zonder voorbereiding bergbeklimmen. Was dat echt met handen en voeten? of was er altijd wel een pad? Als er een pad is vind ik bergbeklimmen heel leuk.Ik wil dat beslist nog een keer doen in mijn leven.
Groetjes Frank. Ik vond je verhaal fantastisch! -
22 Februari 2013 - 16:55
Peter:
Bob: Ik zie idd dat de we een beetje verwarrend is, maar de we veranderd nog al eens. Ik heb met Courtney van baños tot cuenca gereisd. Daarna even alleen en dan weer anderen. Niet iedereen heeft dezelfde richting, dus vaak kan je even met iemand meereizen en dan moet je weer opsplitsen.
Linda: Geef die Betsie maar even een belletje dat ze zich niet zo moet aanstellen, en dat ze achter haar geraniums nog wel extra ruimte heeft! Het nummer vind je, zo als altijd, op pagina 4 van het plaatselijke blaadje, ´Donkiebeek´. ;)
Frank: Haha, Het klinkt in zo´n verhaal misschien heel veel, maar dit verhaal is uitgespreid over bijna een maand denk ik. De tochten zijn soms wel heel zwaar/uitdagend, maar daarna doe ik het weer even rustig aan. Alle klims hadden eigenlijk volledig een pad. Dus niet echt met handen en voeten. In Cajas (ecuador) was het soms wel even echt bergbeklimmen, met handen en voeten dus.
-
22 Februari 2013 - 18:46
Peter Steenhuis:
Nu ook de foto´s! Als je onder aan het verslag op de foto's klikt zie je maar een deel van de foto´s. Als je links in het menutje op fotos klikt zie je ze allemaal. -
22 Februari 2013 - 19:11
Alma:
Hoi Peter, Wat een schitterende foto's en wat een landschap. Die condor is ook mooi genomen.
Ben wel jaloers op je en zou wel op je schouder mee willen!!
Liefs, xxx -
22 Februari 2013 - 22:57
Gonneke En Hans Kuipers:
Hoi Peter
Met veel plezier je verhaal gelezen. We zijn jaloers op wat allemaal beleefd. Het is een grote belevenis waarbij iedere dag weer een verrassing brengt.
gelukkig kun je al het moois weer nu foto's maken.
Blijf schrijven! Wij nemen de tijd om het te lezen hoor!
Blijf ook vooral genieten van wat je ziet en beleefd.
Hartelijke groet Hans en Gonneke
-
23 Februari 2013 - 14:11
Esther:
whaha ik waan me weer helemaal in de zandduinen in huacachina door je verhaal!
Ben je al in Jack's cafe geweest? Zo niet, snel naar toe gaan en de nachos eten (zijn meeeega lekker:P)
Heel plezier in Cusco! groetjes aan Martijn!
Liefs es -
24 Februari 2013 - 12:36
Sander:
Hee Peter mooi verhaal weer!! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley